13 juni 2017 – Gevoelens van onveiligheid bij ggz-cliënten en confrontaties met agressie op de afdeling, middelengebruik van medecliënten, een tekort aan (kundig) personeel, lange wachttijden en minder strikte naleving van de wet- en regelgeving. Dit zijn onderwerpen die patiëntenvertrouwenspersonen (pvp) in 2016 in hun dagelijkse praktijk binnen de ggz tegenkwamen. In het jaarverslag over 2016 schetsen de pvp’en een aantal opvallende zaken die de rechtsbescherming van cliënten onder druk zetten en waar men aandacht voor wil vragen.
In 2016 deden cliënten die (gedwongen) behandeling ondergaan in de ggz in totaal 25.881 keer een beroep op de patiëntenvertrouwenspersoon met vragen (9.808) en klachten (16.073). De meeste vragen en klachten gaan over de behandeling, daarna zijn ontslag, verlof en overplaatsing onderwerpen waarbij cliënten veelvuldig ondersteuning van een pvp vragen.
Ondanks dat de onderwerpen waarover cliënten contact opnemen de afgelopen jaren niet zijn veranderd, ziet de pvp verschuivingen binnen de ggz.
Pvp’en stellen ieder jaar een jaarbericht op voor de instellingen waarin zij werkzaam zijn. In deze jaarberichten melden zij het aantal klachten en vragen én zaken die hen zijn opgevallen in de specifieke instelling. Deze opvallende zaken bespraken de pvp’en in hun teams. Samen met een aantal relevante tweets die in 2016 door pvp’en zijn verstuurd, vormen deze bespiegelingen op het jaar 2016 de basis voor het jaarverslag van de Stichting PVP.
Veiligheid van cliënten en politieoptreden
Het meest opvallende, in negatieve zin, vonden de pvp’en dat in de beleving van cliënten op een aantal plekken het gevoel van onveiligheid op de afdelingen toeneemt. Cliënten worden op de (gesloten) afdeling vaker geconfronteerd met agressie en escalaties waarbij politie en politiehonden worden ingezet. Of zoals een cliënt in één van de tweets wordt geciteerd: ”Wij werden niet geïnformeerd toen de politie vanwege een agressieve medecliënt op de afdeling kwam. Maar we schrokken erg”.
Ook het middelengebruik van medecliënten zorgt voor een groter gevoel van onveiligheid, zo vertellen cliënten aan de pvp. Dit heeft soms directe gevolgen voor de rechtsbescherming van de cliënten; het komt voor dat de vrijheden van een gehele groep cliënten wordt beperkt vanwege incidenten met individuen op de groep.
Ongevraagd familie inschakelen
De pvp hoorde in 2016 van cliënten soms negatieve verhalen over het betrekken van familie in o.a. afstemmingsgesprekken. Zo is het hen niet altijd duidelijk dat ouders of naasten ‘opeens’ worden ingeschakeld. Daar is men dan niet voldoende of helemaal niet over op de hoogte gesteld.
Een van de tweets luidde: “Mijn pb’er heeft mijn vriend verteld welke stoornis ik heb. Ik heb haar samen met de pvp gesproken en excuus gehad. Lucht op!”
Wanneer cliënten aangeven de betrokkenheid van familie of naasten niet op prijs te stellen, worden zij daarbij wel eens overruled. Het betrekken van naasten gebeurt dan tóch, tegen de wens van de cliënt in. Sommige cliënten vinden het lastig om je ouders of partner tegen te spreken. Daarmee kunnen de rechten van cliënten onder druk komen te staan.
Ambulantisering en beddenreductie
Wat pvp’en ook veelvuldig hoorden was dat de cliënten zich onvoldoende geïnformeerd voelden over hoe de doorverwijzing naar Fact-teams of eerstelijns ggz verloopt en lang op een vervolgbehandeling moesten wachten. Soms duurde dat zelfs maanden, waarin een gerichte behandeling volgens cliënten uitbleef. Een tweet luidde; ‘Ik had al drie weken met voorwaardelijk ontslag gekund, vond ook mijn psychiater, zegt ggz-cliënt. Geen ambulante hulp beschikbaar’.
Het lijkt of er een steeds groter beroep gedaan wordt op de zelfredzaamheid van cliënten. Niet alle cliënten ervaren dat als positief, zij hebben het gevoel dat er veel druk op hen wordt uitgeoefend, wat hen onrustig en onzeker kan maken.
Tekort aan personeel en kennis Wet- en regelgeving
Een tekort aan of verloop van personeel lijkt in 2016 in sommige instellingen een structureler probleem te worden. Een van de tweets meldt: ‘#ggzclient krijgt in 9 maanden 6x een nieuwe behandelaar en ervaart geen basis onder zijn behandeling’.
Ook lijkt het hierdoor alsof binnen een aantal instellingen minder kennis aanwezig is bij personeel over en minder strikt wordt omgegaan met de wet- en regelgeving zoals vastgelegd in de huidige wet Bopz.
Tenslotte is de klachtafhandeling onderwerp van bezorgdheid. Afhandeling van klachten duurt tegenwoordig soms langer dan gewenst én nodig.
Rechtsbescherming
De Stichting PVP streeft naar het versterken van de rechtspositie van cliënten met name bij gedwongen zorg en wil zaken die voor verbetering vatbaar zijn onder de aandacht brengen. De Stichting PVP doet in haar jaarverslag een oproep om, óók in tijden van veranderingen en in afwachting van de nieuwe Wet verplichte ggz, blijvende aandacht te schenken aan een goede handhaving van de rechtspositie van cliënten, juist wanneer er sprake is van gedwongen zorg. Ook bij ambulante zorg.
Hier leest u het jaarverslag van de Stichting PVP in een bladerbare versie of in een printbare versie.
Stichting PVP
De Stichting PVP ondersteunt cliënten binnen de ggz bij het realiseren van hun rechten. Cliënten kunnen bij een patiëntenvertrouwenspersoon (pvp) terecht met klachten en vragen over alles wat samenhangt met opname, verblijf, behandeling en bejegening binnen de ggz-instelling. De pvp is onafhankelijk en staat aan de kant van de cliënt. Onze ondersteuning biedt de Stichting PVP aan in de instelling, via de Helpdesk-pvp en op www.pvp.nl.
Bron: persbericht.
Dit bericht is 3440 keer gelezen.