18 juli 2024 – Om tot goed onderbouwde tarieven te komen in de jeugdzorg zijn duidelijk afgebakende product- en resultaatomschrijvingen nodig. Ook is eenduidige informatie nodig over wat het kost om dit product of resultaat te leveren. Aan beide schort het nu nog vaak. Dat blijkt uit het Rapport Rode draden in tarievenonderzoeken jeugdhulp van de Jeugdautoriteit, dat begin juli is aangeboden aan de staatssecretarissen van Volksgezondheid, Welzijn en Sport en justitie en Veiligheid.
Het bepalen van een tarief voor de kosten van jeugdzorg is complex en zorgt geregeld voor onenigheid tussen jeugdzorgregio’s en -aanbieders. Dat komt onder andere doordat in kostprijsonderzoeken niet altijd gekeken wordt naar de daadwerkelijk gemaakte kosten. Vaak wordt er gebruik gemaakt van benchmarks die niet voor alle partijen inzichtelijk zijn, of die niet aansluiten bij de jeugdzorg of de regio waarin aanbieders actief zijn. Het Kennis- en Informatiepunt Tarieven (KIT) van de Jeugdautoriteit heeft onderzocht hoe tarieven tot stand komen en hoe dit proces beter kan. Onderzoekers van het KIT hebben meerdere experts gesproken van onder andere regio’s, aanbieders en onderzoeksbureaus. Daarmee hebben zij de rode draden inzichtelijk gemaakt waarmee tarieven worden opgebouwd en hebben zij aanbevelingen gedaan om dit proces te verbeteren.
Eénduidig taalgebruik
Een belangrijke voorwaarde om tot goed onderbouwde tarieven te komen is het hanteren van éénduidig taalgebruik. Gemeenten gebruiken nog vaak een grote variëteit aan productomschrijvingen, die per regio verschillen. Aanbieders blijken, met name voor hun overheadkosten, evenmin in staat om op éénduidige wijze inzicht te bieden in hun kosten. Het gevolg is dat er met enige regelmaat ruis ontstaat bij het opstellen van tarieven. Om deze situatie te verbeteren is meer harmonisatie nodig aan zowel de gemeente- als de aanbiederskant.
In het rapport van de Jeugdautoriteit wordt het proces van tariefbepaling vergeleken met een hordenloop op een zachte ondergrond. Om tot een tarief te komen moet een aantal hordes worden genomen, zoals het bepalen van de productomschrijving, data-uitvraag, benchmark, productiviteit en declarabiliteit, functiemix, overhead en consultatie. Voor elk van die hordes geldt dat ze vaak op een zachte bodem staan. Duidelijke afspraken en data ontbreken vaak. Hoewel gemeenten en jeugdzorgaanbieders elkaar de afgelopen jaren steeds beter weten te vinden, is er nog veel te winnen met meer openheid en duidelijkheid.
Aanbevelingen voor handreiking
Om dit te verbeteren biedt het Rapport een aantal aanbevelingen. Zo pleiten de onderzoekers voor meer standaardisatie in het gebruik van product- en resultaatomschrijvingen en in de administratie van aanbieders. Ook roepen zij op tot meer onderzoek naar tariefdifferentiatie, het ontwikkelen van meer (landelijke) benchmarks en meer landelijke handreikingen voor specifieke productsoorten.
Bron: persbericht
Dit bericht is 964 keer gelezen.