7 maart 2016 – Voor de vaders en moeders die kampen met een psychische aandoening, kan het ouderschap erg stressvol zijn. Uit onderzoek blijkt dat ongeveer de helft van de moeders en één derde van de vaders op enig moment tijdens de periode dat zij kinderen opvoeden behandeld zijn voor een psychische aandoening. Hoe zorg je voor je kinderen en tegelijkertijd voor jezelf en hoe leg je een psychische aandoening uit aan je kinderen? Hier volgen 13 tips van andere ouders over de manier waarop zij hiermee omgingen;
1. “Mijn dochter was 5 toen ik een psychische aandoening ontwikkelde. Wij hebben uitgelegd dat ik ziek was en naar het ziekenhuis moest en dat ik in mijn hoofd ziek was. Ik zou medicijnen krijgen en dan zou beter worden en weer naar huis gaan. We houden het gewoon simpel. Ze is jong. Maar ze begrijpt de betekenis van wat het betekent om ziek te zijn. Mijn hersenen voelen zich niet goed. Waarom zou het zo moeilijk zijn? Je hersenen kunnen ook ziek zijn. ”
2. “Ik heb een keer aan mijn 6-jarige uitgelegd dat mijn bipolaire stoornis bij mij zorgt voor rare en snelle gedachten en dat dat lijkt alsof ik een boek ondersteboven en achterstevoren lees. Ze vond dat moeilijk en raar en daar had ze gelijk in! ”
3. “Ik denk dat mijn zoon net als ik ook angsten heeft, dus ik vertelde hem dat mama zich soms zorgen maakt over dingen ze niet kan beheersen, maar dat ik de angst mijn dag niet laat verpesten of mijn leven laat beheersen. Dat ik dan denk aan gelukkige dingen of gelukkige momenten en dat dat bij mij zorgt voor ontspanning. Hij begreep het. ”
4. “Ik vertelde mijn dochter dat mama ziek was maar dat het niet iets was als een verstopte neus of koorts. Maar dat mama vaak verdrietig was en daarom veel moest huilen. En dat mama soms ook in paniek raakt. Maar dat ze niet bang hoeft te zijn. Mamma is naar een dokter geweest en het gaat steeds beter. ”
5. ” Ik heb met mijn gegeneraliseerde angststoornis en depressie geluk gehad. Op YouTube staan filmpjes waarin deze aandoeningen worden uitgelegd met de personages Knorretje en Iejoor uit Winnie de Poeh.”
6. “Ik vertel mijn kinderen dat mijn hersenen anders werken. Als ik verdrietig, boos of bang ben heeft dat niet te maken wat zij hebben gedaan of niet hebben gedaan. Ik vertel ze dat ik naar een dokter ga en medicijnen neem om gezond te blijven en dat ik met een therapeut praat over mijn problemen. En ik vertel ze dat soms het medicijn niet goed werkt en dat ik dan naar het ziekenhuis moet om beter te worden. ”
7. “Ik maak mijn angst niet mooier dan het is. Mijn kinderen hebben mijn angstaanvallen gezien en ze weten hoe je er dan uit ziet. Ik vertel ze mijn hersenen sneller bang worden dan die van hen en dat ik daardoor soms in paniek raak en dat ik mijn medicijnen moet nemen om me te helpen. Zij begrijpen het.”
8. “Ik leg mijn meisjes uit dat de hersenen een deel zijn van je lichaam, net als al het andere en dat het ook ziek kan worden. Je hersenen zijn als een computer en soms zitten er fouten in een computer en werkt die niet meer goed. Daarom moeten wij naar de dokter en moet pappa medicijnen nemen om hem te helpen.”
9. “Ik ben zo eerlijk als ik kan zijn. Ik vertel hen dat ik van ze hou, maar dat ik dat soms niet kan laten zien omdat ik dan ziek ben. Ik leg hen uit dat ik een depressie heb en dat mij soms erg verdrietig maakt. Ik zorg er altijd voor dat ze weten dat het niet hun schuld is. ”
10. “Ik heb ze veel verschillende dingen verteld. Mama’s hersenen werken anders, het maakt niet genoeg chemische stoffen die we nodig hebben. En dat ik daarom medicijnen moet nemen om de ontbrekende chemische stoffen te vervangen. ”
11. “Weet je hoe het voelt als je soms verlegen of bang bent? Bij mama zorgen haar hersenen ervoor dat ik mij zo voelt terwijl er geen reden voor is. Dat is de reden waarom ik soms thuis moet blijven. Iedereen is anders en sommige mensen zijn als je mama en sommige mensen zijn als jij of je vader. ”
12. “Toen ze jonger was, vertelde ik haar dat de chemicaliën in mijn hersenen gewoon niet goed werkten en dat ik soms verdrietig of boos was zonder reden, en dat ik daarom medicijnen slik. Echt eenvoudig, maar dat was alles wat ze nodig had om te weten. Naarmate ze ouder is geworden, heb ik haar meer informatie gegeven”
13. “Ik heb mijn 4-jarige dochter vertelt dat ik een depressie heb en dat dat lijkt op een blauwe plek in mijn hoofd en in mijn hart….”
Noot: Niet iedereen ervaart een psychische aandoening op dezelfde manier. Deze antwoorden zijn gebaseerd op individuele ervaringen .
Bron: themighty.com
Dit bericht is 18886 keer gelezen.